Został wzniesiony w latach osiemdziesiątych XVII wieku w rezultacie starań i z fundacji założyciela miasta Mikołaja Hieronima Sieniawskiego. W związku z funkcjami, jakie ratusz miał spełniać, rozmieszczono go bardzo starannie w centralnym miejscu w planie miasta.

Od samego początku ratusz był budynkiem murowanym, częściowo podpiwniczonym, czterotraktowym z dwuspadowym dachem. W elewacjach dłuższych znajdowały się przypory. Do dzisiaj zachowały się skarpy i przypory w zachodniej części budynku, ponadto sień przejazdowa, z której prowadziły wejścia do piwnic i prawdopodobnie do przyległych pomieszczeń, potem częściowo zamurowanych. Nad ratuszem dobudowano drewnianą wieżę, w której umieszczono zegar.

Sieniawski ratusz powstał na rzucie prostokąta. Jego osie były równoległe do odpowiednich pierzei rynkowych, zaś oś dłuższa skierowana na północ i południe. Na placu od wschodu oraz od północy pozostawiono dużo miejsca, co było zamierzeniem celowym.

Z niedokładnych opisów ratusza z lat 1718 i 1726 wynika, że zajmował on po jednym z dużych, jeszcze niepodzielnych pomieszczeń na górze i na dole. Reszta pomieszczeń przeznaczona była na sklepy. Ponadto z zachowanych zapisków można wywnioskować, że swego czasu była tu izba dla straży miejskiej.

W późniejszych latach w ratuszu wyliczono kolejno: osiem dużych pomieszczeń, sienie w obu kondygnacjach, przedsionek przy głównym wejściu, dwie komory, dwie piwnice dwukomorowe oraz sześć małych pomieszczeń.

Architektoniczny wygląd ratusza, znajdujący się pod wpływem XVIII-wiecznych prądów stylowych, został mu nadany prawdopodobnie ok. 1725 roku i taki pozostaje do dziś.

Dwa kościoły w Sieniawie, które powstały nieco później od ratusza, otrzymały podobny do niego barokowy wygląd zewnętrzny.

Ratusz w XVII i XVIII wieku odgrywał istotną rolę w życiu Sieniawy. Dziś stanowi siedzibę Urzędu Miasta i Gminy w Sieniawie.